راه اندازی یک سرور DHCP در ویندوز

در بسیاری از موارد یک سرور DHCP بار بسیار کمی را به سرورهای شما تحمیل می کند. از این جهت به جای آن که آن را در یک سرور اختصاصی نصب کنید، می توانید در سرورهای موجود خود DHCP را نیز نصب کنید. یکی از ابتدایی ترین کارها در یک شبکه، اختصاص دادن آدرس IP به کلا ینت ها است. البته انواع مختلفی از سرورهای DHCP این کار را انجام می دهند. با این حال شما می توانید ویندوز 2003 سرور را به عنوان DHCP نیز تنظیم کنید. در این مقاله نحوه انجام این کار را آموزش خواهیم داد. سال ها پیش برای شرکتی کار می کردم که سیاست های عجیبی داشت. یکی از سیاست های موجود در هنگام حضور من در آنجا این بود که همه کامپیوترها باید یک IP ثابت (Static) داشته باشند. استفاده از سرورهای DHCP نیز به دلا یل امنیتی ممنوع بود. نتیجه همه این سیاست ها، کابوس نگهداری و تعمیر بود. واضح است که تعدادی از سرورها باید از IP ثابت استفاده نمایند. اما بسیار معمول است که در یک شبکه، کلا ینت ها از IP های دینامیک استفاده کنند. در یک نگاه کلی، استفاده از IP ثابت برای کلا ینت ها فقط در شبکه های کوچک عملی است. متاسفانه، شبکه ای که من از آن صحبت کردم، همه چیز بود؛ غیر از کوچک بودن! این شبکه 25هزار ایستگاه کاری داشت! وضعیت شبکه ای که گفتم، به چند دلیل وحشتناک بود. برای مبتدی ها، هنگامی که یک هارددیسک دچار مشکل می شد، باید قبل از راه اندازی ویندوز، یک نفر، IP اختصاص یافته به آن کامپیوتر را تشخیص می داد. به راحتی می توانید تصور کنید که پیدا کردن IP مذکور بین 25 هزار IP موجود، چه کار دشواری بود. هیچ فهرست جامعی از IP های اختصاص یافته وجود نداشت. هر ساختمان، بلوک IP مربوط به خود را مدیریت می کرد و بدتر از همه آن که، هیچ استانداردی برای مدیریت آدرس ها، موجود نبود. گاه گاهی شخصی آدرس یک IP را واردمی کرد که با IP شخص دیگری تداخل داشت و این مسیله باعث می شد شخص دیگر نیز نتواند از شبکه استفاده نماید. این داستان نشان می دهد، استفاده از IP دینامیک در شبکه ایده خوبی است. خوشبختانه، تنظیم کردن ویندوز 2003 سرور به عنوان یک DHCP کار بسیار آسانی است. در بسیاری از موارد یک سرور DHCP بار بسیار کمی را به سرورهای شما تحمیل می کند. از این جهت به جای آن که آن را در یک سرور اختصاصی نصب کنید، می توانید در سرورهای موجود خود DHCP را نیز نصب کنید. اکنون به بررسی نحوه نصب و تنظیم سرویس DHCP در ویندوز 2003 سرور و توضیح نکاتی در مورد تنظیمات DHCP می پردازیم. ● جلوگیری از تداخل آدرس های IP همان طور که در ادامه خواهید دید، اکتیودایرکتوری برای جلوگیری از قرارگیری DHCPهای مخفی در شبکه شما کاربرد دارد. ایده این عمل آن است که شما نمی خواهید سرورهای تایید نشده که به اختصاص IP به کامپیوترهای شبکه شما می پردازند را داشته باشید. ولی به هرحال این مکانیسم حفاظتی فقط برای DHCPهایی که از سیستم عامل ویندوز استفاده می کنند و با اکتیودایرکتوری ارتباط برقرار می کنند، کارساز است. زیرا مایکروسافت DHCP را ابداع نکرده، بنابراین سرورهای DHCP فقط مختص شبکه های ویندوزی نیستند. وقتی بسیاری از مردم در مورد سرور DHCP فکر می کنند؛ ویندوز، لینوکس، یونیکس و شاید هم نت ور و مکینتاش را به عنوان سرور DHCP تلقی می کنند. ولی در اصل اینجا، تنها سرورهایی DHCPهستند که اگر در شبکه به طور غیرمجاز وارد شوند، شما از وجود آن ها مطلع خواهید شد. (یا حداقل امیدوارم که مطلع شوید). معمول ترین سرورهای DHCP غیرمجاز مسیریاب هایی که به همراه DHCP توکار (Built-in) عرضه می شوند، هستند. برای مثال، AccessPoint های شبکه های بی سیم به قیمت های بسیار ارزان فروخته می شوند. تعداد زیادی AP شبکه های بی سیم با سرور DHCP توکار عرضه می شوند، که در حال عادی نیز فعال هستند به نوعی که این دستگاه ها برای اختصاص IP در محدوده 192.168x.x به هر کلا ینتی (باسیم و بی سیم) که آن را درخواست کند، تنظیم شده اند. سرویس های DHCP فقط به AP های بی سیم نیز محدود نمی شوند. شما احتمالا ً مسیریاب هایی را که برای متصل کردن یک شبکه کوچک به اینترنت باندپهن استفاده می شوند دیده اید. این مسیریاب ها معمولا ً با یک فایروال و سرویس DHCP توکار عرضه می گردند. یک سرور DHCP می تواند مبتنی بر نرم افزار نیز باشد. برای مثال، اغلب ویندوزها از یک دهه گذشته تاکنون با سرویسی به نام به اشتراک گذاری ارتباط اینترنت (ICS) عرضه می شوند. ایده ای که ICS براساس آن ساخته شده آن است که یک کامپیوتر ارتباط اینترنت خود را با سایر کامپیوترهای موجود در شبکه به اشتراک گذارد. سرویس ICS مبتنی بر DHCP به طور خودکار نصب می شود. ولی وجود DHCP و ICS به طور همزمان می تواند برای شبکه مشکل ساز باشد. بهترین ترفندی که برای بهبود کارکرد سرور DHCP می توانید به کار بگیرید، آن است که مراقب باشید محدوده آدرسی که برای آن تعیین می کنید با سایر سرورهای DHCP موجود در شبکه همخوانی نداشته باشد. اگر سرورهای DHCP دیگری در شبکه دارید، مطمین شوید که برای تخصیص آدرس IP مناسب به خوبی تنظیم شده اند. داشتن چندین سرور DHCP در یک شبکه کاملا ً منطقی است، زیرا درجه ای از تحمل خطا را در شبکه شما فراهم می کند. به هر حال باید از اختصاص دادن IP مناسب که با DHCP دیگر تداخل نداشته باشد اطمینان پیدا کنید. اگر از وجود DHCP در شبکه خود آگاه نیستید، قبل از آن که یک سرور DHCP برپایه ویندوز را در شبکه نصب نمایید، انجام یک آزمایش برای اطمینان از نبود DHCP را به شما توصیه می کنم. آسان ترین راه برای تشخیص نبود DHCP در شبکه آن است که یک کلا ینت را برای دریافت خودکار آدرس IP تنظیم کنید. پس از آن کامپیوتر را دوباره راه اندازی نمایید. اگر آدرسIP دریافت کرد، بدین معنی است که یک DHCP غیرمجاز در شبکه دارید. در غیراین صورت می توانید به راحتیDHCP خود را نصب کنید. ● نصب یک سرور DHCP پس از آن که از نحوه مقابله با تداخل آدرس ها توضیح دهیم، بهتر است کمی در مورد نصب و راه اندازی یک سرورDHCP در ویندوز 2003 سرور با شما صحبت کنم. پیش از شروع، بهتر است این نکته را بیان کنم که سرور حتماً باید یک آدرس ثابت (Static) داشته باشد. عملیات را با باز کردن پنجره Add/Remove program در کنترل پنل آغاز می کنیم. پس از باز شدن پنجره، رویAdd/Remove windows scomponents کلیک کنید. پس از یک وقفه کوتاه پنجره باز می شود. صفحه باز شده را تا پیدا کردن گزینه Network Services پایین بکشید. این گزینه را انتخاب کرده روی Details کلیک کنید. اکنون شما می توانید فهرستی از سرویس ها شبکه ای ویندوز را ببینید. Dynamic Host Configration on Protocol را انتخاب کنید. پس از آن Next را انتخاب کرده، OK را بزنید. اکنون ویندوز فایل های موردنیاز را نصب می کند. در حین انجام کار ممکن است که به CD نصب ویندوز سرور 2003 نیاز پیدا کنید. ● تنظیمات سرور DHCP عملیات تنظیم کردن DHCP، مانند نصب آن ساده و راحت است. قبل از شروع تنظیمات، حداقل به یک محدوده نیاز دارید. به خاطر داشته باشید، یک scope محدوده ای از آدرس های IP است که به کلا ینت اختصاص می یابد. حالا کنسول DHCP را باز کنید. از طریق منوی Administrative tools می توانید به کنسول DHCP دسترسی پیدا کنید. پس از باز شدن کنسول، اولین چیزی که نیاز است ایجاد یک اسکوپ جدید است. برای این کار روی نام سرور کلیک راست کرده و New Scope را انتخاب کنید. این عمل موجب باز شدن پنجره مربوط می گردد. صفحه خوش آمدگویی را رد کنید، در صفحه بعد شما باید نام و توضیحی برای DHCP خود وارد کنید. پس از انجام رویNext کلیک کنید. با صفحه ای مواجه می شوید که باید یک آدرس ابتدایی و انتهایی برای DHCP وارد نمایید. پس از انجام این عمل، باید یک Subnet Mask وارد نمایید (یا این که تعداد بیت های Subnet را وارد کنید). صفحه بعدی امکان وارد کردن آدرس های Exclude را به شما می دهد. این ها آدرس هایی هستند که قبلا ً در شبکه استفاده شده اند. وارد کردن این آدرس ها موجب می شود، DHCP آن ها را به کاربران اختصاص ندهد. آدرس ها را وارد کرده Next را بزنید. در صفحه بعدی باید مدت زمان اجاره آدرس ها را وارد نمایید. این زمانی است که یک ایستگاه کاری می تواند از آدرس ها استفاده نماید، مدت زمان متداول اجاره هشت روز است که در اغلب موارد به خوبی کار می کند. روی Next کلیک کنید با صفحه ای مواجه می شوید که تنظیمات اضافی DHCP را دربردارد. Yes را انتخاب کنید و Next را بزنید. اکنون می توانید Defaut Gateway را وارد کنید. Next را بزنید، با صفحه ای مواجه می شوید که اجازه وارد کردن آدرس یک یا بیش از یک آدرس IP ،DNS را به شما می دهد. Next را بزنید. صفحه ای ظاهر می شود که آدرسWINS را از شما درخواست می کند. اگر WINS دارید آدرس آن را وارد کنید. شبکه های جدید معمولا ً از WINS استفاده نمی کنند. دوباره Next را بزنید (شکل 6) از شما خواسته می شود که آیا می خواهید اسکوپ را فعال کنید یا خیر. Yes را انتخاب کنید، Next را کلیک کنید. و به این صورت عملیات پایان می یابد. با آن که اسکوپ سرور شما فعال شده اما این سرور به اختصاص IP نمی پردازد. زیرا هنوز DHCP مجاز به دادن IP نیست. برای رفع این مسیله، روی نام سرور کلیک راست نمایید و دستور Authorize را اجرا کنید. سپس سرور مجاز به دادن IP می شود و فعالیت خود را آغاز می کن.